ஒரு மொழியைக் கற்றுத்தரும் நூல் எவ்வளவு சிறந்த முறையில் அமைக்கப் பெற்றாலும், ஆசிரியரின் துணையின்றி அந்நூலில் இருந்து தேவையான பயனை அடைய முடி யாது. எனவே இந்தத் துறையில் ஆசிரியர்களின் மனமார்ந்த ஒத்துழைப்பினைக் கோருகின்றோம்.

1. தொகுப்பாசிரியர் கூறியுள்ளபடி, அரபி மொழியிலும், தமிழ் மொழியிலும் பொதுவாய் அமைந்துள்ள எழுத்துக்களின் ஒலி வடிவம் முதலில் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. அவற்றைக் கற்றுத் தருவதில் சிரமம் இருக்காது. ஆயினும் கடைசிப் பக்கங்களிலுள்ள பாடங்களையும், உச்சரிக்கும் முறைகளையும் ஆசிரியர் நன்கு பார்த்துக் கொள்வதுடன் அவற்றுக்கேற்பவே அதனைக் கற்றுக் கொடுக்க வேண்டும்.

2. அடுத்து, தமிழ் மொழியிலுள்ள எழுத் துக்களுக்கு சற்று மாற்றமான ஒலி வடிவம் கொண்ட எழுத்துக்கள் தரப்பட்டுள்ளன. இந்த எழுத்துக்களின் சரியான ஒலி வடிவத்தை முதலில் ஆசிரியர் ஒலித்துக் காட்டவேண்டும். பிறகு மாணவர்கள் அதைப் புரிந்து கொண்டார்களா என்பதைச் சோதிக்க அவர்களை ஓதச் செய்ய வேண்டும். அதில் குறை இருந்தால், அதனை அவர்களுக்குச் சுட்டிக்காட்டி திருத்த வேண்டும்.

3. எழுத்துக்களின் முழுமையான வரி வடிவமும், அவை பிற எழுத்துக்களுடன் சேர்ந்து வரும்போது உருவாகும் அரை வடிவமும் ஒவ்வொரு பாடத்திலும் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. அவற்றை மாணவர்களுக்கு நன்கு விளக்க வேண்டும். அந்தந்தப் பாடத்துக்கான படத்தையும் கவனிக்கும்படி மாணவர்களிடம் சொல்ல வேண்டும்.

4. ஆசிரியர் ஓதுவதை மாணவர் கவனத்துடன் கேட்டும், தாமாக புத்தகத்திலிருந்து அதனைப் படித்தும் பார்க்க வேண்டும். பின்னர் அட்டவணை(Chart)யில் அல்லது கரும்பலகை யில் எழுதிக் காண்பிக்கப்படும் எழுத்துக்களை மாணவர்கள் படிக்க வேண்டும். அத்துடன் முடிந்தால் ஒலி நாடா, ஒளிப்பேழை ஆகியவற்றின் துணை கொண்டும் எழுத்துக்களின் துல்லியமான உச்சரிப்புகளை கற்றுத்தர வேண்டும். இவ்வாறு அனைத்துக் கோணங்களிலிருந்தும் மாணவர்கள் அந்தப் பாடத்தை புரிந்து கொண்டார்களா என்று ஆசிரியர் கவனிக்க வேண்டும்.

5. பாடங்களை எழுதும்படி ஆசிரியர் மாணவர்களுக்குச் சொல்ல வேண்டும். முத லில் எழுத்து ஒழுங்காக வரவில்லை என்றால் அதனை அழிக்காமல், அதன் பக்கத்திலேயே மீண்டும் எழுதச் சொல்ல வேண்டும். இம் முறையால் அதன் சரியான வடிவம் மாணவ உள்ளத்தில் நன்கு படித்து விடும். சீக்கிரம் அவர் சீக்கிரம் அவர் எழுதவும் தெரிந்து கொள்வார்.

6. அவ்வப்போது ஓரிரு வார்த்தைகளை டிக்டேஷன் (Dictation) முறையிலும் எழுதப் பயிற்றுவிக்க வேண்டும். இவ்வாறாக, மாணவர் ஒரு பாடத்தை நன்கு புரிந்து கொண்டாரா என்பதை உறுதி செய்த பிறகுதான் அடுத்த பாடத்திற்கு போகவேண்டும். முடிந்தால் பயிற்சிகளில் உள்ள அதே வரம்புக்கு உட்பட்ட வேறு பல சொற்களை கரும்பலகையில் எழுதி மாணவர்களைப் படிக்கச் சொல்ல வேண்டும்.

7, ஆசிரியர் பாடத்திலுள்ள எழுத்தின் பெயர்களை ஆரம்பத்தில் சொல்லிக் கொடுக்கத் தேவையில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, பாடம் 1-இல் உள்ளபடி ‘ம,மி,மு’ என்று சொன்னாலே போதும். இந்த எழுத்தின் பெயர் ‘மீம்’ என்று சொல்ல வேண்டியதில்லை. அதே போன்று வார்த்தைகளை எழுத்துக்கூட்டிச் (Spelling) சொல்லித்தர வேண்டியதில்லை. அவர்களா கவே எழுத்தைச் சரியாக இணைத்துப் படிக்க பயிற்சி அளிக்க வேண்டும்.

     அதைப்போல் எந்த எழுத்துக்களின் பெயர் களையும் ஆரம்பத்தில் சொல்லிக் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. இந்த நூலின் இறுதியில் இதைப் பற்றிய விளக்கங்கள் கொடுக்கப்பட்டி ருக்கின்றன. மாணவர் நன்கு ஓதப் பழக்கப்பட்ட பிறகு எழுத்துக்கள் மற்றும் குறியீடுகளின் பெயர்களை கடைசிப் பாடங்களில் தாமாகவே அவர் எளிதில் தெரிந்து கொள்வார். தேவைப் பட்டால் அந்தக் கட்டத்தில் ஆசிரியர் சொல்லிக் கொடுக்கலாம்.

8. பாடங்கள் நடத்தும்போது மாணவர்கள் கேட்பவராக மட்டும் இல்லாமல் அதில் பங்கு கொள்பவராகவும் இருக்க வேண்டும். எடுத்துக் காட்டாக, ‘ம’-வை மாணவர்கள் அமர்ந்து இருக்கும் நிலையிலும், ‘மா’-வை எழுந்து நிற்கும் நிலையிலும் ஒலிக்கச் செய்ய வேண்டும். ‘மா-ர்-‘வை இரண்டு மாத்திரை அளவுக்கு நீட்டி ‘மா…ர்’ என்று ஒலிக்கும் போது வலது கையை உயர்த்தச் சொல்ல வேண்டும். அல்லது ன,னி உச்சரிப்புகளை வேறுபடுத்திக் காட்டுவதற்காக ‘ன’ எனும்போது கையை மேலே உயர்த்தச் சொல்லியும், ‘னி’ எனும்போது கையை தாழ்த் திக் கொள்ளச் சொல்லியும் மாணவர்களுக்கு பயிற்சி அளிக்க வேண்டும். இவ்வாறாக மாண வர்களை – பலமுறைகளைக் கொண்டு பாடத்தில் பங்கு கொள்ளச் செய்தால் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருக்கும்.
-பதிப்பாசிரியர்